ورودی ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، مجسمه مردی نصب شده که در تاریخ وکالت ایران از وی به عنوان آقا سید هاشم وکیل یاد می‌شود.
نام آقا سید هاشم وکیل با تشکیلات وکالت در ایران گره خورده است، وی فرزند سید علی‌نقی، است که در سال ۱۲۶۵ در شهر سامره به دنیا آمد. سید هاشم وکیل از کودکی به فراگیری علوم دینی، قرآن، فقه، اصول، احکام و روایات، منطق، بیان، ادبیات فارسی و عرب پرداخت و در این علوم به آگاهی کامل رسید.
در سال ۱۲۸۹مقررات اصول تشکیلات و محاکمات عدلیه به تصویب رسید و او در بیست و چهار سالگی شروع به وکالت در دعاوی کرد و این امر تا سال۱۲۹۴ ادامه داشت.
در زمان وزارت نصرت الدوله فیروز در عدلیه، یک سال و اندی به ریاست دادگاه بدایت و ریاست محاکم ابتدایی در شهرهای رشت و تهران مشغول بود و در سال۶ ـ ۱۲۹۵مجدداً به وکالت روی آورد.
وی یکی از اعضای موسس کانون وکلای دادگستری ایران و از قدیمی‌ترین وکلای عدلیه بود و تحولات چشمگیری در کار وکالت دادگستری و استقلال کانون وکلا به وجود آورد.
کارت وکالت وی پس از دوازده سال وکالت، به دستخط و امضای سید مصطفی عدل "منصور السلطنه" در سال ۱۳۰۰ به وی اعطا شد و سید هاشم نخستین کسی است که فروش پوشه‌های ۳۰ ریالی پرونده‌های دعاوی را پایه گذاری کرد و و از این راه کمک مالی قابل توجهی به کانون وکلا رسند.
نام سید هاشم وکیل با نام دادگستری و مفهوم اجرای قانون آمیخته بود و وی سال‌ها نایب رئیس و از ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۵ رئیس کانون وکلا بود.
وی همچنین عضو کمسیون مطالعه قوانین و رئیس مجله کانون وکلا بود و به طور رسمی "در دادگستری نوین" از بیست و دوم مرداد ۱۳۰۷ به عنوان وکیل پایه یک، مشغول به وکالت بود و حدود ۶۰ سال سابقه وکالت در دادگستری داشت.
آقا سید هاشم وکیل، پس از ۸۴ سال عمر پر تلاش، در روز جمعه سی و یکم خرداد ۱۲۴۸ به علت سکته قلبی در تهران بدرود حیات گفت.
